Rozwiązanie do wczesnej mobilizacji
Mobilizacja krytycznie chorych pacjentów w skomplikowanym i często zatłoczonym środowisku na oddziale intensywnej terapii może być dużym utrudnieniem dla personelu. Wprowadzenie programów wczesnej rehabilitacji i mobilizacji na oddziałach intensywnej terapii może wymagać dostępu do odpowiednich urządzeń, procesów i wiedzy specjalistycznej. Naszym celem jest umożliwienie mobilizacji każdego pacjenta na bezpiecznym i optymalnym poziomie codziennego funkcjonowania.
Mobilizacja w łóżku:
W przypadku przeciwwskazań do mobilizacji poza łóżkiem lub ograniczonych możliwości w tym zakresie, są metody wspierające rehabilitację i powrót do zdrowia dla pacjentów, którzy cały czas spędzają w łóżku.
Przenoszenie pacjentów poza łóżko:
Do przenoszenia pacjentów poza łóżko w pozycji poziomej i siedzącej dostępnych jest szereg rozwiązań, które mogą być pomocne dla opiekunów.
Mobilizacja poza łóżkiem:
Niezależnie od tego, czy pacjent jest wentylowany, proces sadzania pacjenta na krawędzi łóżka stanowi ważną część wstępnej oceny jego stanu pacjenta oraz następującego po tej ocenie sformalizowanego programu rehabilitacji i siadania.
Kiedy siedzenie na krawędzi łóżka jest zbyt trudne:
Proces siedzenia na krawędzi łóżka może być czasem bardzo pracochłonny, zwłaszcza dla pacjentów otyłych, słabo pobudzonych oraz cierpiących na osłabienie nabyte na oddziale intensywnej opieki, kiedy posadzenie pacjenta na krawędzi łóżka może wymagać udziału czterech, a nawet pięciu członków personelu. Inne czynniki, takie jak niska tolerancja dróg oddechowych, duża liczba podłączeń np. linie pozycjonowania ud, wspomaganie niewielkimi dawkami leków inotropowych i hipotensja ortostatyczna, również mogą budzić wątpliwości dotyczące tego, czy przesunięcie pacjenta na krawędź łóżka jest bezpieczne.
Pasywne stanie:
Dla pacjentów z niską punktacją w skali Glasgow (GCS), hipotensją ortostatyczną oraz gotowych do rozpoczęcia bardziej aktywnej rehabilitacji można używać Sara Combilizer w pozycji do stania. Jest to doskonała metoda na zwiększenie pobudzenia, która jednocześnie ułatwia obciążanie kończyn dolnych, a to pomaga zapobiegać przykurczom stawowym i zwiększa siłę kończyn dolnych. Dzięki pasom podtrzymującym kolana i tułów jest to bardzo stabilna pozycja; dodatkowo dostępna jest również poduszka pod głowę i pasy na głowę, zalecane dla pacjentów z niską punktacją w skali Glasgow (GCS).
Aktywne stanie:
Kiedy pacjent potrafi utrzymać pozycję siedzącą przy minimalnym podparciu i porusza nogami w kierunku przeciwnym do grawitacji, to oznacza, że jest gotowy do podjęcia próby stania.
Chodzenie:
Po wprowadzeniu ćwiczeń z uwzględnieniem siadania na brzegu łóżka, w ramach którego pacjenci siadają nawet kilka razy dziennie, można przejść do bardziej aktywnych ćwiczeń, stania i normalnego ruchu.
